De gemiddelde wielerliefhebber heeft een diepgaande liefde voor de Giro d’Italia, de Ronde van Italië. Wat maakt 100 jaar Giro d’Italia zo bijzonder? We kijken vooruit naar de etappes van de Giro d’Italia 2017 en mijmeren waarom wij toch steeds wegdromen bij deze Italiaanse koers.
Het kleine broertje van de Tour de France
Na alle voorjaarsklassiekers, waarbij de renners met bemodderde gezichten over eindeloze kasseienstroken stoempen, brengt de Giro ons een beetje Italiaanse zonneschijn. Op de televisie zien we weidse Italiaanse landschappen, bergetappes met spectaculaire beklimmingen, zo nu en dan een blik op de zee. In gedachten is de zomervakantie al begonnen en zit ik met een glas wijn langs de weg om de renners in hun kleurrijke outfits voorbij te zien flitsen.
De Giro blijft een beetje het kleine broertje van de Tour de France, die dit jaar in Düsseldorf start. Toch wordt het kleine broertje dit jaar al honderd. De eerste editie van de Ronde van Italië vond plaats in 1909. Doordat de Giro tijdens de twee Wereldoorlogen een aantal jaar niet werd verreden, staan wij nu aan de vooravond van de honderdste editie. Om dit te vieren hebben de organisatoren een route uitgezet die zich zoveel mogelijk over Italië uitstrekt. Het idee hierachter is dat de Giro de taak heeft om het land samen te brengen.
Precies zoals de historie wil! Want als we terugdenken aan 1909 was Italië nog maar een jonge natie. De verschillende autonome regio’s waren nog geen 50 jaar verenigd. Waar het noorden geïndustrialiseerd en rijk was, was het zuiden grotendeels een arm en landelijk gebied. De directeur van de Gazzetta Dello Sport wilde een nationaal evenement organiseren, dat de regio’s van Italië samen zou brengen. De eerste editie begon en eindigde in Milaan en de acht etappes maakten een ronde door heel Italië, tot aan Napels aan toe. Elke etappe startte en finishte in een grote stad, waaronder Bologna, Rome, Florence en Genua. De winnaar, na 2448 kilometer, was de Italiaanse Luigi Ganna.
In al die jaren voerde de Giro langs de mooiste Italiaanse landschappen, van de strade bianche van Toscane tot de vulkaanlandschappen van Sicilië en de heroïsche Dolomieten. De winnaars van de Giro zijn nationale helden geworden en renners als Fausto Coppi, Gino Bartali, Francesco Moser en Guiseppe Saronni inspireerden generaties.
De 100e Giro d’Italia
Dit jaar doorkruist de Giro ook Italië. Van het uiterste zuiden tot het hoge noorden. Dat wordt dus genieten van beelden van de mooiste stukjes Italië. De Grande Partenza, de Girostart, is op het zonovergoten Sardinië, waar de renners drie sprintersetappes over het eiland te wachten staan. Leuk om te weten is dat de rode puntentrui speciaal voor deze editie weer paars geworden is, zoals de traditie het wil. De renners strijden dus om de Maglia Ciclamino.
Voor de 4e etappe maakt de karavaan een ferry overtocht van Sardinië naar Sicilië. Hier zijn de zware hellingen van de Etna het decor voor de eerste finish bergop. Etappe 5 voert door Taormina en zal finishen in Nibali’s thuisstad Messina. Zal Nibali hier al in de Maglia Rosa, de roze trui, rijden?
Eenmaal op het Italiaanse vasteland trekken de 6e en 7e etappe door de meest zuidelijke regio’s van Italië: Calabrië, Basilicata en Puglia. Hier zullen de klassementsrenners hun positie proberen veilig te stellen terwijl de sprinters voor de dagoverwinning gaan. De eerste finishlijn wacht de renners op hoogte in Terme Luigiane, een dag later volgt eenzelfde soort finish in Alberobello en etappe 8 voert van Molfetta naar Peschici.
Etappe 9 brengt de karavaan van Montenero di Bisaccia naar de Abruzzen. Finishplaats Blockhaus bereiken de renners via een venijnige klim die vanuit Roccamorice beklommen moet worden. 13 kilometer aan haarspeldbochten. De Giro is hier nog niet vaak geweest, maar de eerste keer dat de Giro hier passeerde was legendarisch. In 1967 wist Eddy Merckx hier voor de eerste keer winst in een bergetappe te behalen.
Foligno is de volgende startplaats, voor een tijdrit van 39 kilometer over een parcours dat geen meter vlak is. De renners rijden via Madonna delle Grazie en Bastardo, naar de ommuurde stad Montefalco. Dan is het tijd voor de 11e en koninginnenetappe over de Apennijnen! Maar liefst vier bergpassen moeten er bedwongen worden voor de finish in Bagno di Romagna: Passo della Consuma, Passo della Calla, Passo del Carnaio en Monte Fumaiolo.
Een 229 kilometer lange etappe van Forlì naar Reggio Emilia, thuisbasis van de beroemde kaas, volgt. Deze etappe 12 is relatief vlak, net als de 13e etappe die grotendeels de route van Milaan-San Remo volgt door de Po-Vallei naar Tortona.
Etappe 14 leidt de renners naar het katholieke heiligdom Oropa Biella, op een bergtop in Piemonte. Vandaag starten de bergetappes die het eindklassement gaan beslissen. De volgende dagen komen na een vlakke finish (Etappe 15 Valdegno – Bergamo) verschillende bergfinishes in Canazei, Ortisei en Piancavallo. Maar de tweede koninginnenetappe, van Rovetta naar Bormio, kan de beslissende dag worden in deze Giro. Een etappe van 227 kilometer met de Mortirolo, de Stelvio en de Umbrailpass, en een aantal technische afdalingen.
De laatste etappes slingeren door de regio’s Trentino, Fruili en Veneto, allemaal regio’s met een sterke fietshistorie. Wie deze etappes overleeft, heeft de laatste dag alleen nog maar een korte tijdrit te wachten van het Monza racecircuit naar het centrum van Milaan.
De 100e Giro zal een prachtige etappewedstrijd worden, maar vooral een ode aan de Italiaanse culturen en regio’s!
