Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming, lopen we tussen twee gebouwen door en belanden we in de openlucht, met aan de linkerkant een DJ booth en aan de rechter kant twee verschillende cafés. Ik kijk om me heen en ik zie pallets die dienen als tafels: de boerendochter in mij voelt zich thuis. Het heeft een chique uitstraling. Even twijfel ik of mijn spijkershort, niet ietwat té nonchalant is. De Italianen staan er immers om bekend dat ze netjes en stijlvol gekleed gaan. We verplaatsen ons naar de bar om een cocktail te bestellen en ons vol op het aperitivo te storten. Voor degene die het begrip ‘aperitivo’ vreemd is: allerlei soorten hapjes, waaronder stukjes pizza, pasta, quiche, mozzarella en salade. Het concept is als volgt: je betaalt voor een cocktail en mag zoveel van het aperitivo snoepen als je wilt. In Milaan maakten wij – als arme student – hier gretig gebruik van!

ps: heb je het eerste en tweede deel van deze blog al gelezen?

Bruiloft in Napels

Gastblog: foto en tekst door Floortje Wijgerde
Er klinkt luid applaus en gejuich! Ik draai me om en zie dat de aanstaande bruid en bruidegom zijn gearriveerd. Het happy couple wordt plat geknuffeld. Wat zien ze er stralend uit! Het feest barst los. Menig cocktail wordt genuttigd en er wordt enthousiast gedanst, zelfs door de mannen! Waar in Nederland menig man een beetje heen en weer deint op de muziek, veroveren de Alberto’s en Luca’s de dansvloer in Italië. Ze draaien ongegeneerd met hun heupen en slingeren vrouwen rond. Ook ik word vastgepakt door een enthousiaste Italiaan die mij meerdere pirouettes laat doen, wat ben ik blij dat ik ooit een paar lesjes Salsa heb gehad.

Na een goede nachtrust, ontwaken wij op de grote dag. Rond 16.00 worden wij bij de kerk verwacht voor het opspelden van de fiori. Tot die tijd komen we heerlijk tot rust bij het zwembad. De tijd vliegt en op het laatste moment is het alsnog stressen om op tijd te komen. Met onze pumps in de hand stappen we in onze cinquecento en racen naar de kerk. Nog net even tijd om de mooie kerk te bewonderen.

Eenmaal daar aangekomen, hebben we tijd zat. We zien de gasten aankomen. De een ziet er nog mooier uit dan de ander. Over de top is hier niet mogelijk. Italiaanse en Nederlandse vrouwen gehuld in cocktailjurkjes en lange zwierige jurken. En ineens stopt iedereen met praten en kijkt naar de bruidegom die komt aanlopen. Strak in pak en met een grote glimlach begroet hij iedereen. Wat ziet hij er gelukkig uit! De eerste mensen lopen richting de ingang. Wij staan ondertussen paraat, met 5 vrouw sterk, om de corsage op te spelden bij de heren. Zorgvuldig probeer ik een klein steekje te maken, zodat ze naderhand niet een gat in hun designer pak hebben. Tot mijn grote opluchting hebben meerdere mannen een extra knoopsgat. Perfect om daar een speldje doorheen te prikken.

Iedereen heeft plaatsgenomen in de kerk, terwijl wij buiten ongeduldig om ons heen kijken – wachtend op de bruid. Bij elke auto die passeert, tikken wij elkaar aan. Zou dat haar zijn? En dan stopt er een witte eend voor ons. Met een glimlach van oor tot oor en een twinkeling in haar ogen, stapt ze uit de auto. Ze straalt en dat ontroert me. Ze ziet er prachtig uit en de jurk past perfect bij haar. Een mooie wijdvallende jurk mét een sluier en sandaaltjes met fijne glinstertjes erop. Haar vader loopt naar haar toe en geeft haar trots een arm. Door het gangpad begeleidt hij haar naar het altaar waar hij haar weggeeft. De bruidegom is zichtbaar ontroerd en knikt dankbaar naar zijn schoonvader. Hij geeft hem een knuffel.

De pastoor begint te babbelen in het Italiaans. Hier een daar zijn er wat woorden en korte zinnen die ik thuis kan brengen. Maar het doet er niet toe. Charlotte en Giuseppe kijken elkaar gelukkig aan en blijven glimlachen. De eerste bruiloft van een vriendinnetje. Wat is het bijzonder. Ondertussen geeft een vriendinnetje van C een mooie persoonlijke speech in het Engels. De vader van Charlotte draagt het nummer ‘Avond’ van Boudewijn de Groot voor. Hij richt zich tot het stel en zo nu en dan betrekt hij de gasten in de kerk erbij. Hij zet het refrein in en zingt ‘Ik geloof, ik geloof’, en heft zijn armen op. De Nederlandse gasten zingen enthousiast mee en ik krijg kippenvel. ‘Ik geloof, ik geloof, ik geloof, in jou en mij’, galmt het door de kerk. Terwijl ik meezing rolt er een traan over mijn wang. Ik kijk naar het samenspel tussen de vader van de bruid en de bruid en bruidegom. De tekst is allesomvattend. ‘Je kunt niet zeker weten en  alles gaat voorbij. Maar ik geloof ik geloof ik geloof ik geloof, in jou en mij.’ Kort daarna geven ze elkaar het ja-woord.

Samen met S volgen we de rozenblaadjes naar het ouderlijk huis van de bruidegom om daar de eerste gasten welkom te heten en te wijzen op de tafelschikking. De ruime tuin is bij uitstek de perfecte locatie voor een huwelijksfeest. In meerdere hoeken zijn zitjes gecreëerd en rondom het zwembad is het subtiel versierd. Op de achtergrond klinkt jazz muziek, ondersteund door vriend R die live saxofoon speelt.

De sfeer is ontspannen en er wordt volop gepraat en gelachen. De bruid en bruidegom bewegen zich glimlachend door de mensen en stoppen hier en daar voor een praatje.

Ondertussen wordt er van het eten genoten. Eten staat centraal in Italië en ik begrijp het. Het is fenomenaal. Hier zeggen beelden inderdaad meer 1.000 woorden. Even kort: buffelmozzerella zacht en romig, heerlijke parmaham, kruidige gedroogde tomaatjes en knapperig brood.

De avond nadert en het is tijd voor het diner. Dineren in Italië, ook daar nemen ze uitgebreid de tijd voor.

Tijdens het eten lopen twee getalenteerde straatmuzikanten uit Polen rond en dragen liedjes voor. Maria zingt en Simon begeleidt haar op de gitaar. Bij het horen van I’m yours van Jason Mraz zingt het gezelschap vrolijk mee.

Er volgt nog een speech van de vader en een vriend van de bruidegom. Ook de familie van de bruid draagt een liedje voor over het leven van C en hoe de twee elkaar hebben ontmoet. Na een zit van 4 uur, is het de hoogste tijd om met de voetjes van de vloer te gaan. Pumps worden verruild slippers of blote voeten. Na een uurtje gaan de eerste gasten huiswaarts. Uiteindelijk blijft er een select gezelschap over, maar het feest is er niet minder om. In de tuin, naast het zwembad, wordt erop los gedanst. De groom kan het niet laten om zelf even achter de draaitafel te gaan staan. Tot in de vroege uurtjes wordt er genoten van de muziek, het heerlijke weer en de geweldige sfeer. Eén van de gasten vond het tijd voor een duik in het zwembad. Als er één schaap over de dam is, volgen er meer. En zo blijkt. Een beter einde van een geweldige dag, had ik niet kunnen bedenken!