De zilveren lepel is hét kookboek van Italië. Het is écht Italiaans en het heet in Italië “Il cucchiaio d’argento”. De eerste uitgave verscheen in 1950 en het boek beleefde inmiddels al zijn 10e editie in 2016. Online is De Zilveren Lepel Italië’s meest gevolgde kookblog, want ze hebben ook een prachtige website en zijn op veel sociale media kanalen te vinden. (let op dat je het goed spelt met drie c’s en twe i’s). Het originele kookboek is een toonbeeld van grijsheid en saaiheid qua lay-out, in vergelijking met veel moderne kookboeken, en de laatste uitgave telt meer dan 1300 pagina’s. Daar moet je doorheen kunnen kijken, want de recepten zijn fantastisch. Het gebruiksgemak is echter ook afgenomen door die 1300 pagina’s. Een encyclopedie hoort nu eenmaal niet op het aanrecht.
Een encyclopedie in delen
Het aantal recepten van De Zilvern Lepel is inmiddels zo onuitputtelijk dat ze zijn begonnen speciale edities te maken van het o zo bekende en zo goede kookboek. Dus zo zijn er al : een Zilveren Lepel Groenten, een Zilveren Lepel Kinderen, een Zilveren Lepel Pasta etc. Deze boeken zijn dan de mooie boeken geworden die mensen zo graag willen zien. En de recepten die er in staan: ze zijn gewoon allemaal goed! Klassieke recepten zonder moderniteiten, Italiaanse bordjes zoals nonna ze al maakte.
Napels en de Amalfikust
Het boek Napels en de Amalfikust heeft recepten verzameld uit de verschillende streken rondom Napels. Écht hele lekkere en mooie recepten en daarnaast is het boek nog een mooi boek om op tafel te leggen en zo af en toe uit te lezen of te bladeren. Er staat allerlei leuke informatie in over de verschillende streekproducten waar Napels zo bekend om staat. De San Marzano tomaten en buffelmozzarella D.O.P, maar ook de minder bekende friarelli of caciocavallo. Deze informatie over die streekproducten is erg interessant om te lezen.
Er zitten recepten bij voor de beginnende kok en voor de gevorderde hobbyist. Ik beschouw mezelf als halfgevorderd en maakte thuis twee leuke recepten die ik nog niet kende. Vooral de linguine met courgettepesto ga ik zeker vaker maken, daar zaten zoveel leuke ingrediënten in die ik niet verwachtte. Dat leverde een heel smaakvol resultaat op.
Een klein winkeltje zoals je ze alleen in Italie tegenkomt
Internetliefde: de pastiera en caffè Gambrinus
In dit boek staan twee recepten die ik al eens eerder maakte, maar waarvoor ik graag reclame maak. De pastiera is de eerste. Een taart met tarwe, ricotta, oranjebloesemwater en sukade en een heel eigen karakter. In het lesboek voor beginners Italiaans Con Piacere stond een stukje over het beroemdste café van Napels: Gran Caffè Gambrinus. Ik ging kijken op Facebook en zag wie er werkte. Hun filmpjes, een kijkje in de keuken, hun bijzondere koffies. Ik had het gevoel dat ik het café al kende voordat ik er ooit was geweest. En toen zag ik dat zij ook de pastiera maakte. Ik maakte hem thuis voor het eerst vorig jaar Pasen. Toen dacht ik: het is van origine een paastaart, het wordt tijd dat ik het nu probeer. Inmiddels bak ik hem vaak en vooral voor wielrenners, die op de voedzame taart weer een paar uurtjes kunnen doorfietsen. Ik vind het een echte wintertaart. Bij Caffè Gambrinus verkopen ze bijvoorbeeld ook de echte Napolitaanse babà di rum, waarvan het recept ook in dit boek staat. En nu wil ik naar Napels om met die kelner te praten die elke keer zijn gebakjes presenteert. 🙂
Baba met rum
Weer online verliefd: de sfogliatella en Cuori di Sfogliatella
De sfogliatella trok mijn aandacht toen ik ergens ooit een filmpje zag van hoe de sfogliatella werd gemaakt. In tegenstelling tot de sfogliatella frolla die in het kookboek Zilveren Lepels Napels staat, moet je het deeg van deze sfogliatella riccia maken met de pastamachine. Vrij ingewikkeld. Je maakt een soort hoorntje waar je een typisch Italiaanse vulling in doet van o.a. griesmeel en ricotta, net als bij de sfogliatella frolla die wat makkelijker te maken is. Ik nam ze mee naar een feestje en kreeg erg leuke reacties. Hierdoor ging ik ook zoeken op internet wie dat maakte en verkocht in Italië en kwam uit bij de foodtrucks van cuori di sfogliatella. Een franchise die overal die sfogliatella’s in de regio Napels verkoopt. Daar kan ik me echt vergapen. Die winkels, die api’s vol met sfogliatella’s op een doodgewone parkeerplaats, die foto’s van die vetrines vol zoetigheden! Mijn hart is gestolen. Ik moet naar Cuori di sfogliatella toe!
Sfogliatella frolla
Maarja. Zo’n 350 dagen per jaar ben ik in Nederland, en niet in Italië. Hoe fijn is het dat ik nu een stukje Napels in huis kan halen? Wil elke Italie – liefhebber toch?
Fotografie: ©Simon Bajada, Phaidon Press Limited, 201
De Zilveren Lepel – Napels en de Amalfikust | ISBN 9789000355679| Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum, 2017| € 35 | Bestel het boek hier bij bol.com
