Italiaanse tekeningen en gravures

Vandaag kijken we naar enkele van de mooiste Italiaanse tekeningen uit de renaissance, plus een gravure uit deze periode. Tekeningen waren ontzettend belangrijk in het proces van het creëren van een schilderij of fresco. Ze waren echter niet bedoeld om gezien te worden buiten de studio van de kunstenaar. Hoe bijzonder dat veel van deze tekeningen de tand des tijds hebben weerstaan en wij vandaag kunnen genieten van de meest indrukwekkende Italiaanse tekeningen en gravures.

Italiaanse tekeningen uit de renaissance

Tekeningen waren van essentieel belang in het proces van het creëren van een schilderij of fresco. Waar in de Middeleeuwen tekeningen zeldzaam waren, mede door de hoge prijs van perkament, leidde het wijdverbreide gebruik van papier in de vijftiende eeuw tot een enorme ontwikkeling in de tekenkunst. Ook de uitvinding van nieuwe media zoals gravures en lithografie boden oneindige mogelijkheden. Deze technieken verspreidden zich geleidelijk door Europa. In de zestiende eeuw veranderde het aanzien en de sociale positie van de kunstenaar, die niet langer als ambachtsman werd gezien. Het tekenen werd belangrijker, omdat het werd beschouwd als eerste stap in het creatieve proces van de kunstenaar.

Antonio del Pollaiuolo

Één van de belangrijkste gravures uit de Italiaanse Renaissance werd gemaakt door de Florentijnse goudsmid en beeldhouwer Antonio del Pollaiuolo. Waar veel tekeningen dienden als voorstudies voor schilderijen of fresco’s, stond de kunstenaar bij deze gravure waarschijnlijk geen specifiek werk voor ogen. De tien vechtende mannen doen classicistisch aan en zijn geposeerd in verschillende atletische posities, waarbij hun spieren sterk worden benadrukt. Het ontwerp was door Del Pollaiuolo waarschijnlijk bedoeld om zijn vermogen tot het weergeven van het menselijk naakt te tonen en hiervoor… graveerde hij een gevecht.

Andrea Verrocchio

Voorstudies voor schilderijen of fresco’s bieden onschatbare informatie over de werkwijze van de kunstenaar. Deze tekening toont één manier hoe afbeeldingen van papier op een ander medium overgebracht konden worden. Wanneer een voorstudie of cartone in grootte gelijk was aan het uiteindelijke werk, werden langs de contouren van de tekening met een naald kleine gaten geprikt. Op deze tekening zijn ze nog zichtbaar. De tekening werd vervolgens op het paneel of doek gelegd waarna een fijn pigmentpoeder zoals houtskool over de tekening verstoven werd. Hierdoor ontstond een kopie van de voorstudie. De zwarte punten die hiermee op het uiteindelijke werk gemaakt werden, zijn wanneer het werk met infraroodreflectografie onderzocht wordt, vaak nog onder de verflagen te zien. Lees ook: Verrocchio’s David in Jeruzalem

Sandro Botticelli

De kunstenaar Sandro Botticelli is het meest bekend om zijn mythologische werken de Primavera en de Geboorte van Venus. Van een ongekende schoonheid zijn echter ook de illustraties op perkament die hij in opdracht van Lorenzo di Pierfrancesco de’ Medici maakte bij Dante Alighieri’s beroemde Divina Commedia. Botticelli was voornemens iedere canto – honderd in totaal- te illustreren, maar om onbekende reden werden de meeste tekeningen nooit voltooid. Slechts vier van de tweeënnegentig overgeleverde werken zijn gekleurd, wat oorspronkelijk voor alle werken de bedoeling was. Op de tekening zien we Dante en zijn gids Vergilius die in de Kloven van de Hel zielen gestraft zien worden voor verschillende zonden, waarbij Botticelli tot in detail Dante’s tekst heeft gevolgd.

Leonardo da Vinci

Deze voorstudie is opgezet in zilverstift, een populair medium bij kunstenaars in de Vroege Renaissance en uitermate geschikt om gedetailleerde tekeningen te maken. Ook hier is de zilverstift, die in de loop der tijd is verkleurd, in dunne en delicate lijnen opgezet. De tekening, gemaakt door een jonge Leonardo, is waarschijnlijk gebaseerd op een verloren gegaan ontwerp van Andrea Verrocchio, Leonardo’s leraar. Van dichtbij bekeken laat de tekening verbluffende details zien. Zo zijn de schaduwen op het gezicht van de man opgezet in talloze flinterdunne afzonderlijke lijnen en tonen de krullen in het haar, en de helm en borstschild van de man uiterste verfijning.

Michelangelo Buonarotti

Tekeningen werden gewild bij verzamelaars en waren voor kunstenaars een manier om de natuur te bestuderen en autonome werken te creëren. Deze waren niet aan regels gebonden, zoals de schilderijen die vaak in opdracht werden gemaakt. Eén van de tekeningen waarbij generaties kunsthistorici al pogen om te gaan met het onderwerp, is Michelangelo’s Droom van het Menselijk Leven.

De tekening is een geschenk van Michelangelo aan Tommaso de’ Cavalieri, een Romeinse jonge edelman die hij ontmoette in 1532. Michelangelo onderhield een briefwisseling Tommaso en had een platonische dan wel seksuele relatie met hem. In de tekening probeerde de kunstenaar zijn diepste zieleroerselen te vatten: een weergave van zijn slechtste eigenschappen die zijn ontstaan uit zijn Melancholia en zijn genialiteit als kunstenaar. We zien hier meer vrijheid en autonomie dan idan die in Michelangelo’s voltooide werken naar voren kwam.