Een heerlijk boek om deze zomer te lezen: Terug naar Rome

Wegdromen bij het Rome van de jaren vijftig, dat is de beste omschrijving van Nicky Pellegrino’s nieuwste roman ‘Terug naar Rome’. Een heerlijk verhaal vol muziek, liefde, passie en de Italiaanse keuken, en een must-read voor iedereen die verliefd werd op de glamour van La Dolce Vita.

Terug naar Rome

Een krappe flat in Trastevere, daar woont de jonge Serafina met haar twee zusjes en hun moeder. Haar leven speelt zich af in smalle straatjes, op pleinen die overdag vol leven zijn en bars die ‘s avonds gevuld zijn met muziek en verlangen. Serafina vult haar dagen met wasgoed naar de lavanderia brengen, verse groente kopen op de markt, haar zusjes ophalen van school. Maar als hun moeder van huis is zingen Serafina en haar zusjes op een nabijgelegen piazza, om wat geld te verdienen zodat ze in de bioscoop kunnen wegdromen bij films van Mario Lanza. Als Serafina in tijdschriften de foto’s van filmsterren bekijkt, vraagt ze zich af hoe het is om zo mooi en beroemd te zijn? Haar leven staat dan ook op zijn kop wanneer zij hoort dat de zanger en ster van het witte doek Mario Lanza naar Rome komt, voor opnames van zijn film ‘Arrivederci Roma’! Vergeleken met het dagelijkse leven in Trastevere is de wereld van Mario Lanza glamoureus en spannend.

Als het Serafina lukt Mario Lanza te ontmoeten en zelfs door een speling van het lot in zijn wereld belandt, maakt zij eindelijk ook deel uit van het leven dat zij enkel kende uit tijdschriften. Maar als Serafina voor haar droom haar geliefde Rome zal moeten verlaten, denkt zij terug aan de woorden van haar moeder. “Wij zijn Trasteverini… wij wonen in het hartje van Rome. Waarom zouden we ergens anders willen zijn.” Ze staat voor een onmogelijke keuze: zal zij haar droom achterna gaan, of heeft zij haar hart toch verloren aan Rome?

Federico Fellini's La Dolce Vita — Federico Fellini’s La Dolce Vita

Terug naar Rome combineert het verhaal van Serafina met feiten (en fictie?) van het leven van Mario Lanza. Samen met de levendige beschrijvingen van het Rome van de jaren vijftig, maakt dit boek je verlangen naar La Dolce Vita. De Italiaanse keuken speelt een belangrijke rol in het verhaal. De gastornomische hoogstandjes die in de keuken van huize Lanza worden vervaardigd, beschrijft Pellegrin zo dat het water je in de mond loopt. Met iedere hap die Serafina eet groeit ze dichter naar chefkok Pepe toe, terwijl Mario Lanza ten onder gaat aan een overmaat aan eten en drank. Het meeslepende verhaal laat zich steeds van twee kanten zien; een familie op weg naar de ondergang en een jonge vrouw die vastbesloten is haar toekomst te verbeteren.

Een fragment

“’s Avonds liet ze mijn zusjes en mij altijd alleen met de afwas en genoot dan in de bar op de hoek ontspannen met een paar vriendinnen van een aperitivo. Daarna gingen ze allemaal aan het werk. Wij waren eraan gewend dat ze ons alleen liet. Mama verwachtte dat we het huis opruimden en vroeg naar bed gingen, maar dat deden we natuurlijk niet. Soms haalden we de tijdschriften tevoorschijn die ze mee naar huis had genomen en keken naar de foto’s van filmsterren: Rita Hayworth, Ava Gardner en onze eigen Gina Lollobrigida. Hoe zou het zijn als je zo beroemd was en zo mooi?

Mama vond het niet erg dat we in haar tijdschriften bladerden, maar ze was misschien wel kwaad geworden als ze had geweten dat ik haar kostbare platen uit de hoezen haalde, ze op de draaitafel legde en voorzichtig de naald erop liet zakken. Ze had heel veel muziek: Amerikaanse jazz, Napolitaanse liefdesliedjes en zelfs een paar opera’s. Maar mijn favoriete zanger, de man wiens stem een stuk uit mijn hart sneed en me liet rillen van genot, was Mario Lanza.

‘Hij is niet eens een echte Italiaan,’ zei mijn zus Carmela altijd spottend. ‘En kijk eens naar zijn foto: hij is dik!’
‘Maar hoor dan hoe hij zingt,’ zei ik dan. ‘Iets mooiers is er toch niet?’”