Op minder dan 12 uur rijden van Utrecht ligt het Italiaanse stadje Bormio. Het is een schitterend stadje omringd door hoge bergtoppen. Het stadscentrum bevat veel smalle geplaveide straatjes en oude gebouwen. Er zijn kleine groentewinkeltjes en typische Italiaanse barretjes waar je ‘s ochtends je espresso aan de bar kunt drinken. Hoewel het toerisme vooral is ingesteld op de wintersport, er zijn in de directe omgeving een groot aantal skipistes, kun je er in de zomer ook heerlijk fietsen. Het is de ideale uitvalsbasis om je te wagen aan een aantal heroïsche beklimmingen.
1 Stelvio
De langste klim die je in de omgeving kunt doen is de befaamde Passo dello Stelvio. Deze klim wordt regelmatig opgenomen in de Giro d’Italia. Over 22 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7% is het een goed lopende klim. Vooral het uitzicht is adembenemend. Als je vanuit Bormio de Stelvio beklimt zie je aan de linkerkant spectaculaire rotsformaties en watervallen. Ook zie je overal besneeuwde bergtoppen. Het stijgingspercentage is constant waardoor je goed in je ritme kan blijven en redelijk ontspannen naar boven kunt rijden.
Na een aantal kilometer rij je door een aantal korte onverlichte tunnels. Deze tunnels zijn koud en nat. Een lampje om zichtbaar te zijn voor het andere verkeer verdient zeker aanbeveling. Na de tunnels zie je groene weides en slinger je via een aantal elkaar kort opvolgende haarspeldbochten naar boven.
Het uitzicht is adembenemend en als je naar achteren kijkt zie je de weg die je al hebt afgelegd. Hierna vlakt de weg af naar een aangename 3%. Het lijkt bijna alsof je niet meer aan het klimmen bent. Iets verderop kun je linksaf draaien naar de Zwitserse grens via de passo Umbrai. Wij gaan echter rechtsaf en beginnen aan het laatste deel van de klim. Iets verderop zie je in de verte al de top en de huisjes die daarop gebouwd zijn. De laatste loodjes zijn echter het zwaarst, de klim wordt naar de top toe namelijk steeds steiler.
Uiteindelijk bereik je de top op 2757 meter hoogte. Er zijn kraampjes met voetbalshirts, je kunt er souvenirs halen of iets te eten en te drinken. Door de inspanning heb je nauwelijks gevoeld dat het hier aanmerkelijk kouder is dan in het dal. Ook de wind heeft hier vrij spel. Ook voor de afdaling is het verstandig om een windjack mee te nemen zodat je het in de afdaling niet te koud hebt.
Om er een rondje van te maken kun je afdalen naar Prato allo Stelvio en de Passo Umbrai vanuit Santa Maria (CH) kom je weer uit op de weg tussen Bormio en de Passo dello Stelvio. Na een vlotte afdaling kom je met ongeveer 101 kilometer op de teller uit in Bormio. Tijd voor een koud biertje op een van de terrassen in Bormio.
Tip: Ga jij ook naar Bormio en wil jij je fietsvakantie goed voorbereiden? Bijvoorbeeld door een windjack aan te schaffen voor de afdalingen van deze beklimmingen? Kijk dan op www.bikester.nl.
2 Gavia
Voor Nederlanders is de Gavia bekend van de heroïsche beklimming van Erik Breukink in de Giro d’Italia. In winterse omstandigheden wist hij de etappe naar Bormio op zijn naam te schrijven. In betere omstandigheden is het een schitterende klim die je naar een hoogte van 2621 meter brengt over 24,5 kilometer. Deze klim is zeker over het eerste gedeelte veel minder steil dan de Stelvio.
Tijdens het klimmen kijk je uit op bossen en alpenweiden. Pas vanaf het skidorpje Santa Caterina di Valfurva begint het stijgingspercentage op te lopen naar 9% en volgen krappe haarspeldbochten elkaar snel op. Vanaf hier wordt het landschap ook ruiger en kijk je uit op de bergen in de omgeving. Het is hier redelijk open en de wind heeft hier vrij spel. Tijdens de laatste kilometers vlakt de klim af waardoor je nog flink snelheid kan maken.
Het is hier veel rustiger dan de Stelvio en bovenop valt niet veel te beleven. Het is een kwestie van je jasje aantrekken, foto maken en beginnen aan de afdaling naar Ponte di Legno. Het eerste gedeelte van de afdaling is lastig vanwege het slechte asfalt. Het uitzicht tijdens de afdaling is fantastisch. Aan je rechterhand zie je een diepe afgrond. Ook zie je de besneeuwde bergtoppen en zie je watervallen zich honderden meters naar beneden storten.
Kort na het begin van de afdaling kom je terecht in een lange onverlichte tunnel. Lampjes zijn hier een absolute must! Na een flauwe bocht naar links zie je in de verte het einde van de tunnel. Eenmaal uit de tunnel gekomen slingert de weg naar beneden. Het asfalt is hier een stuk beter en je kunt hier echt genieten van de afdaling. Aan de rechterkant scheidt alleen een vangrail je van het diepe ravijn.
In Ponte di Legno kun je een koffiestop maken en de Gavia van de andere kant oprijden of via de ‘makkelijke’ kant van de Passo Mortirolo richting Bormio rijden.
3 Passo Mortirolo
Met een lengte van 11 kilometer zou je denken dat de Passo Mortirolo makkelijk is. Niets is minder waar, met een gemiddeld stijgingspercentage van 11,3% weet je zeker dat het pijn gaat doen. Het verdient aanbeveling om te zorgen voor een klimverzet alvorens te beginnen aan deze klim. En zelfs met een licht verzet is het een ware martelgang. Een mooie klim als je het uiterste uit je zelf wil halen. Knieblessures liggen hier wel op de loer, dus wees wel voorzichtig.
Ik herken je verhaal over de Stelvio helemaal!