È pronto il caffè!

È pronto il caffè. Vier korte woorden die je toch èrg graag hoort als je om elf uur in de bibliotheek zit en het studeren even wil onderbreken met een goede espresso. Eerlijk is eerlijk, we drinken de caffè niet enkel tijdens het elf-uurtje in de tuin onder de olijfbomen, maar hebben een groot aantal barretjes in Florence al bezocht. Maar wil je echt goede koffie, dan is er één plaats waar je naartoe moet gaan!

Degenen die het noemden, waren er niet altijd positief over. ‘Veel te duur’ of ‘Je wordt afgezet’ en ‘Zoveel betaal ik niet voor een kopje koffie’. En inderdaad, op het terras een kopje espresso of cappuccino drinken kost je al snel vijf euro per consumptie. Om over de wijntjes en -overigens heerlijke- cocktails nog maar niet te spreken. Maar de koffie is er ge-wel-dig. En dan heb ik het nog niet eens over alle versgebakken en goddelijke cantucci, dolci en overige koekjes en smakelijke hapjes. Het interieur is er prachtig en aan de bar ben je voor hetzelfde kopje caffè dat buiten op het terras een klein vermogen kost, maar een euro kwijt. Waar je moet zijn? Bij Gilli uiteraard!

Als je dus zin hebt in een heerlijke caffè… Ga er niet naartoe als een Amerikaan (sorry aan alle Amerikanen, maar het is zo) en roep niet schreeuwend om je bestelling. Gedraag je als een Italiaan. Loop naar binnen, knik vriendelijk naar het personeel en haal in je beste Italiaans een bonnetje aan de kassa. Of nog beter, vraag eerst aan de bar om de lekkerste koekjes, betaal dan aan de kassa en leg nonchalant het bonnetje op de bar. Binnen een paar seconden wordt je bestelling opgenomen door de barista en even later geniet je van een heerlijk cafeïne-shot.

Ik zit er dus vaak. Nog net niet dagelijks, op dinsdag zijn ze helaas gesloten, maar wanneer ik een paar minuten de tijd heb sta ik aan de bar en bestel ik een caffè, een doppio, latte of cappuccino. De laatste uiteraard vóór 11 uur. Borrelen aan de bar met een Spritz, een typisch Italiaanse alcoholische aperitivo, is echter ook aan te raden. Héérlijk, een cocktail met Prosecco, bronwater, Aperol of Campari en een schijfje sinaasappel. Maar vooral het snel een caffè drinken aan de bar; wat zal ik dat missen in Nederland!

Ps; Deze prachtige Italiaanse uitspraak over espresso kan ik jullie niet onthouden;
Il caffè dev’essere caldo come l’inferno, nero come il diavolo, puro come un angelo e dolce come l’amore.
Vrij vertaald: De espresso moet zo heet zijn als de hel, zo zwart als de duivel, puur als een engel en zo zoet als de liefde.

© Foto’s (m.u.v. American Girl door Aniek Rooderkerken

Deze blog schreef ik in juni 2011 toen ik in Florence enkele maanden stage liep bij het NIKI, het Nederlands Interuniversitair Kunsthistorisch Instituut in Florence, en het GDSU, het Gabinetto Disegni e Stampe degli Uffizi ofwel het tekeningen- en prentenkabinet van dit prachtige museum!
De koffie van Gilli mis ik nog steeds…