Als een stenen leger kijken de Stoanerne mandln onbeweeglijk uit over de Dolomieten. Om ons heen zijn meer dan honderd steenmannetjes opgestapeld. Sommigen meer dan manshoog, anderen komen amper tot je knie. Maar allemaal hebben ze iets geheimzinnig en magisch. Vanaf de Alpi Sarentini ofwel de Sarntaler Alpen heb je een van de mooiste uitzichtpunten van Zuid-Tirol, met de Dolomieten in vol ornaat en de geheimzinnige steenmannetjes op de uitkijk.
Het ongerepte Val Sarentino / Sarntal
Op zo’n 16 km ten noorden van Bolzano is de natuur van het Val Sarentino / Sarntal ruig en ongerept. De aantrekkelijke ongerepte natuur met zijn groene weiden en traditionele boerderijen trekt veel wandelaars, niet in de minste plaats omdat je vanaf de toppen van de bergen niet alleen de hele Dolomieten kan zien, maar ook de Ortler/Ortles, met 3905 m de hoogste berg van Zuid-Tirol. Naast wandelen, zijn veel van de paden ook geschikt voor een mountainbike tocht. Met verschillende berghutten die op de flanken van de bergen liggen heb je tijdens je tocht, of het nu te voet of per fiets is, ook nog eens voldoende mogelijkheden om even uit te rusten en te genieten van het uitzicht. Want waar je ook bent, het uitzicht is altijd spectaculair.
Steenmannetjes
De Stoanerne mandln, op 2003 meter boven de zeespiegel, zijn willekeurig opgestapelde stenen bij de top van de Hohen Reisch. Deze steenformaties zijn vaak te vinden in de hoge bergen en dus ook in Zuid-Tirol. Sommigen zeggen dat ze door herders als tijdverdrijf zijn opgestapeld. Maar ze dienen vaak ook als een wegwijzer voor wandelaars om hun weg te vinden. De rotstekeningen en vuurstenen voorwerpen die in de buurt van de Stoanerne Mandln zijn gevonden geven echter aan dat deze steenmannetjes misschien wel al veel ouder en meer speciaal zijn.
Het uitzichtpunt waar de steenmannetjes staan is in ieder geval een magische plek. Vijfhonderd jaar lang zou deze bergtop namelijk ontmoetingsplek zijn geweest voor heksen, die er dansten met de duivel, onweer veroorzaakten en volgens de overlevering zelfs kinderen opaten. Meer geloofwaardig is echter de theorie, onderschreven door eeuwenoude tekens die in de buurt zijn gevonden, dat het uitzichtpunt enkele eeuwen voor Christus een Keltische cultusplaats was.
Vooral in de winter, wanneer de bergen bedekt zijn met sneeuw en een dichte mist om de bergtoppen zweeft, lijken de Stoanerne Mandln omringd door een mysterieuze sfeer. Wanneer je tussen de magische steenmannetjes staat, is het je niet moeilijk voor te stellen hoe alle oude verhalen en legendes zijn ontstaan.
Hoe kom je er?
In Sarentino / Sarnthein volg je de borden naar de Sarner Skihütte op 1614 meter hoogte. Bij deze skihut kan je de auto parkeren en je weg vervolgen over de wandelpaden waar je op de borden Stoanerne Mandln aanhoudt. Na een uur tot anderhalf uur bergop lopen, de duur is afhankelijk van je conditie en of je veel fotostops maakt, kom je aan op de top van de Hohen Reisch. Hier vind je de Stoanerne Mandln. Je kan vervolgens precies dezelfde weg terug nemen, maar ik heb een mooiere route voor je. Loop alleen de eerste 15 minuten hetzelfde pad terug, tot je weer houten wegwijzers tegenkomt. Vanaf hier loop je over een prachtig smal pad naar de Vöraner Alm, waar je heerlijk kan lunchen of een biertje kan drinken met uitzicht over de bergweiden, kudden koeien en berggeiten. Het uitzicht is nog beter vanaf het uitzichtpunt/vista panoramica, waarna je weer terugloopt naar de skihut.
Deze tocht is bijna 15 kilometer lang en ik liep deze in 3,5 uur. Tenminste, hierbij heb ik de vele fotostops en de lunch niet meegerekend. Omdat je waarschijnlijk zo vaak stil staat om van het uitzicht te genieten, een foto te maken, te lunchen of te wachten op de berggeiten, schapen of paarden die voor je de het pad oversteken, zou ik zeker 6 uur uittrekken voor de wandeling. Want ben je eenmaal bij de Stoanerne Mandln aangekomen, neem dan ook de tijd om in alle rust op deze magische plaats uit te kijken over de Dolomieten.
Helemaal onder aan deze pagina vind je de route op Strava.
Mooi mooi mooi! Die stapeltjes stenen zijn leuk!
Ja en mét uitzicht op de Unesco Dolomieten!