Het Palazzo Budini Gattai is een prachtig Renaissancepaleis aan het Piazza Santissima Annunziata, in het centrum van Florence. Het palazzo staat ook bekend als het Palazzo Grifoni, een naam die is afgeleid van de familie die het paleis bouwde en die er enige tijd gewoond heeft. Rond een liefdesverhaal dat zich afspeelde binnen deze familie is een legende geboren. Op de tweede etage van het gebouw, al secondo piano, worden de luiken van het uiterst rechtse raam namelijk nooit helemaal gesloten, zoals je kan zien vanaf het plein. En natuurlijk wil ik nu weten, waarom dit zo is!
Volgens de legende zou eeuwen geleden een jongeman uit de famiglia Grifoni getrouwd zijn met een prachtig meisje. Ze werden echter al snel van elkaar gescheiden toen de edelman samen met andere edele en patricische families van Florence werd opgeroepen om te vechten. Toen hij te paard ten oorlog trok, wuifde zijn vrouw hem na vanuit het meest rechtse raam van het gebouw, overmand door angst en verdriet.
Tijdens zijn afwezigheid bracht het meisje haar dagen bordurend door, zittend op een bankje bij het raam met uitzicht op het piazza Santissima Annunziata, zodat ze de terugkeer van haar geliefde man kon zien. De tijd verstreek en wachtend bij het open raam gingen de dagen voorbij zonder enig teken van haar man. Oud geworden bleef zij uitkijken naar haar man, hoopvol tot de dag dat ze stierf, in diezelfde kamer bij het raam.
Nadat haar lichaam werd weggehaald sloten bedienden de luiken van het raam. Op dit moment gebeurde er volgens de legende iets schokkends; het meubilair begon te schudden, boeken vlogen rond door de kamer, kaarsen gingen aan en uit en iedereen raakte in paniek. Maar zo gauw de luiken weer werden geopend keerde de rust terug.
Sindsdien blijft tenminste een luik van het noodlottige raam geopend zodat de geest van de vrouw bij het raam kan blijven zitten, nog steeds hoopvol dat zij haar geliefde man weer terug zal zien wanneer hij triomfantelijk terugkeert van de oorlog en over het plein terugkeert naar haar.
