Vista sull’oliveto. Een b&b in het authentieke zuiden van Umbrië, Italië

Heb je ooit gehoord van Poggiolo? Dit is een klein gehucht in Zuid-Umbrië. Het is er zo heerlijk landelijk en rustig dat Ed en Heleen van der Neut hier b&b Vista sull’Oliveto oprichtten. “Je hoort hier gewoon de stilte.”

Toch zit je hier op amper 60 minuten rijden van Rome. “Het is een heerlijke plek. Omdat hier nog geen enkele Nederlander een b&b heeft en het hier nog steeds niet heel toeristisch is, trok deze plek ons meteen aan.” En hier was het, in het kleine Poggiolo, dat Ed en Heleen een b&b startten.

Ed en Heleen runnen een kleinschalige en gemoedelijke b&b mét een magnifiek uitzicht. De 5 appartementen van de b&b bevinden zich namelijk in een oude boerderij die wordt omringd door 727 olijfbomen. Tijdens hun ontbijt kijken de gasten uit over de olijfboomgaard. En van de olijven laten Ed en Heleen hun eigen 100% natuurlijke olijfolie produceren, PoggiOlio.

7 jaar zoeken naar dé plek

Heleen vertelt voluit over de b&b en het hele proces dat hieraan vooraf ging. “We hebben 7 jaar gezocht om een mooie accommodatie te vinden. En even leek het niet meer te lukken. Vanuit Nederland een droompand vinden was erg lastig. Toen kreeg Ed echter de mogelijkheid om voor 9 maanden in een Charme d’Hotes te gaan werken in Toscane, en die kans greep hij meteen aan. Zo kon hij vast proeven van het leven als b&b eigenaar en daarnaast op zoek gaan naar een pand.”

“We hadden onszelf nog 9 maanden gegeven. Zou het nu niet lukken, dan zouden we een andere droom moeten gaan volgen. We liepen al met de gedachte om dan een koffiebar te gaan beginnen in Nederland, maar dan echt op z’n Italiaans.”

“Na 8 maanden en vele bezichtigingen, hadden we nog steeds niets gevonden. Onze droom leek in duigen te vallen. Hetgeen we zochten was er gewoon niet. Maar op de valreep kwam dit pand voorbij waar we nu nog steeds zitten. We hebben de deuren op 15 juli 2011 kunnen openen. We vinden het heerlijk om mensen in de watten te leggen en ze een onbezorgde vakantie te bieden waarbij beleven een belangrijk onderdeel is.”

Slapeloze nachten

De plannen zijn we iets aangepast, overigens. “Helaas konden wij geen pand meer kopen, want tijdens onze zoektocht brak de financiële crisis uit. We moesten nu in plaats van 1/4 eigen geld nu 3/4 eigen geld hebben om een hypotheek af te kunnen sluiten. Dat hadden we niet. Want wil je succesvol zijn dan heb je toch wel wat kamers nodig, maar aan panden met veel kamers hangt natuurlijk ook een hoger prijskaartje. De enige optie die overbleef was huren. Wij huren sinds 2011 een agriturismo en hebben 5 appartementen. We zijn een b&b maar de gasten hebben wel een appartement ter beschikking. Kopen zit er helaas niet meer in, maar de plek die we nu hebben is prachtig.”

Het was niet de enige horde die ze moesten nemen. Het regelen van het huurcontract heeft Ed en Heleen ruim 2 maanden slapeloze nachten opgeleverd. “Eindelijk hadden we dan ook besloten om het bijltje erbij neer te gooien. We kwamen er gewoon niet meer uit met de verhuurder. We hadden het besluit genomen dat een b&b runnen in Italië passé was. We hebben met heel veel pijn alles afgeblazen en hebben behoorlijk wat tranen moeten laten. Maar 2 maanden daarna kregen we een berichtje van de makelaar met de vraag of we toch nog interesse hadden. Ze had een bod wat we niet konden weerstaan. Alles waar we maanden daarvoor zo over aan het strijden waren geweest, werd nu alsnog geaccepteerd door de eigenaresse. En dat heeft ertoe geleid dat we ineens, toch vrij plotseling, een contract konden tekenen en niet veel later voorgoed naar Italië konden afreizen.”

Een droom die werkelijkheid werd

En toen konden ze dus naar Umbrië afreizen. Dat betekende overigens niet het einde van de slapeloze nachten. “Eerst heb je een droom en vervolgens probeer je die droom werkelijkheid te laten worden. Je gaat op zoek naar een pand, je moet de ene naar andere teleurstelling verwerken, en dan….. dan heb je het pand gevonden. Maar dan slaat de twijfel toe. Nachten hebben we wakker geleden om de vraag of we wel genoeg inkomsten zouden krijgen uit de verhuur van de kamers. Gaan we het redden? Kunnen we tegenslagen opvangen? Wat als….. we vroegen ons echt af wat ons heeft bezield dat we dit wilden gaan doen. Al de zekerheden die we hadden hebben we verruild voor een leven vol onzekerheden, in een vreemd land waarvan we de taal ook niet helemaal machtig waren. En toch hebben we het gedaan. De ratio heeft het verloren van onze passie.”

Het magnifieke uitzicht

“Het runnen van een b&b is eigenlijk precies wat we verwacht hadden. Je weet dat je lange dagen gaat maken, dat je niet rijk gaat worden van het uitbaten van een b&b, dat je je niet kan permitteren om een dag chagrijnig te zijn – tenminste niet in het bijzijn van je gasten – dat je door moet ook al voel je je een dagje iets minder lekker, dat je geen heimwee moet hebben naar kinderen, vrienden of familie. En dat alles hebben we ons heel goed gerealiseerd voordat we dit gingen beginnen. En daarom valt het ons ook niet tegen. Je krijgt er zoveel moois voor terug!”

“De gasten die hier komen zijn vooral onder de indruk van het magnifieke uitzicht.” Doen ze zichzelf daarmee niet tekort? “En misschien de manier waarop wij met onze gasten omgaan. Het feit dat we de rust zelve zijn. De gasten voelen zich direct welkom en thuis als ze hier binnen komen.”

Dat thuisvoelen is waarschijnlijk ook omdat gasten in een warm bad terecht komen. Een centrum van rust, waar ze – als ze dat willen – kookles kunnen volgen bij Heleen of bij Micaela, op truffeljacht kunnen gaan in een hoog gelegen bergdorpje, op anderhalf uur rijden van Vista sull’Oliveto, of een bezoek kunnen brengen aan een mozzarella-boerderij. 

Goede band met gasten

“Die rust was er trouwens niet bij de eerste gasten. Ik was heeeeeeeeeeeeel nerveus! Dat werd gelukkig wel minder toen we meer gasten kregen. Wat we nu erg leuk vinden is dat er toch een paar bekende Nederlanders de weg naar onze b&b gevonden hebben. Daar is Cor Bakker er een van, en we mogen hem inmiddels tot onze vriendenkring scharen. Dat is wel heel erg leuk. Maar we krijgen met alle gasten een bijzondere band, omdat we met alle gasten persoonlijk contact hebben.”

“We kunnen niet anders zeggen dan dat we leuke gasten hebben. En soms is het ook voor ons lastig als gasten weer weg gaan, net zo goed dat het voor sommige gasten lastig is om te vertrekken. Het komt regelmatig voor dat gasten een traantje wegpinken als we ze uitzwaaien. En soms wordt een gast ook echt een vriend. Dat vind ik heel bijzonder.”

“Wat we vooral geleerd hebben, van alles: droom niet alleen, maar zet dromen ook om in daden.”

Meer weten over Vista sull’oliveto?

Neem dan een kijkje op www.umbrievakantie.com of op de Facebookpagina van Vista sull’Uliveto. Ed en Heleen werden tijdens hun avontuur op de voet gevolgd door de camera’s van “Ik vertrek”. Bekijk de uitzending 4 februari 2012, NPO 1!